Forum GieKSiarzy

19januszek64

Bayern Monachium (niem. FC Bayern München) - niemiecki klub sportowy założony w 1900 r. w Monachium. Oprócz sekcji piłkarskiej (w której występował pomocnik Sławomir Wojciechowski) posiada również sekcje koszykówki, piłki ręcznej, kręgli, szachów, tenisa stołowego i gimnastyki, a także sekcję piłkarską kobiet; od 1966 do 1969 istniała sekcja hokeja na lodzie.

Historia

1900 - 1945
Wszystko zaczęło się w lutym 1900 r. za sprawą berlińczyka Franza Johna, i osiemnastu innych graczy, którzy jako pierwsi przybyli do klubu. Drużyna zaczęła się rozrastać w 1907 r., kiedy Bayern przeniósł się do nowej siedziby, na Leopoldstrasse w Monachium. Ich pierwszym osiągnięciem było zdobycie pierwszego miejsca w Monachium, a na większy sukces czekali do 1910 r., kiedy to wygrali mistrzostwa wschodniego regionu. W następnym roku Bayern obronił tytuł. W tamtym okresie mieli już kadrowicza. Był nim Max Gaberl Gablonsky, który zadebiutował w przegranym 0:3 przez Niemcy meczu z Belgią. Wkrótce nastąpił szybki rozwój klubu. W 1920 r. Bayern miał już 700 członków i stał się tym, czym jest do dzisiaj - największym klubem w Monachium. W 1926 r. drużyna wygrała mistrzostwa południowych Niemiec, a w 1932 r. zdobyła swój pierwszy tytuł mistrzowski. Trenerem, organizatorem i menedżerem był wtedy Richard Dombi. Bayern stał się popularny w Niemczech. Wybuch II wojny światowej odwrócił jednak uwagę od piłki nożnej.

1945 - 1967
Po wojnie niemiecka piłka wymagała rekonstrukcji i odbudowy. W 1954 drużyna narodowa pod wodzą Seppa Herbergera zdobyła swój pierwszy tytuł mistrza świata, dość niespodziewanie pokonując w finale Węgry 3:2. W kadrze grał wtedy kapitan Bayernu Jakob Streitle, ale finał przesiedział na ławce rezerwowych, patrząc jak Fritz Walter i reszta drużyny pokonuje zespół węgierski. Minęło jeszcze trochę czasu, zanim w drużynie narodowej czołowe miejsca zajęli piłkarze Bayernu. Sytuacja nie zmienia się nawet po zdobyciu przez monachijską drużynę Pucharu Niemiec w 1957 r. Następnie nastąpił okres bez sukcesów. Wielkie zawiedzenie spotkało bawarczyków, kiedy nie zostali dopuszczeni w 1963 r. do nowo powstałej Bundesligi. Ale już po dwóch latach Bayern pod wodzą Tschika Cajkovskiego wkroczył w okres dobrobytu, w którym rozwinęły się talenty takich graczy, jak Franz Beckenbauer, Sepp Maier czy Gerd Müller. Pierwszy sezon w Bundeslidze Bawarczycy zakończyli na trzecim miejscu. Beckenbauer i Maier trafili do drużyny narodowej, która wywalczyła srebro na Mistrzostwach Świata w 1966 r. W 1967 Bayern zdobył swój pierwszy tytuł w Europie. Pokonując po dogrywce Rangers F.C. 1:0 zdobył Puchar Zdobywców Pucharów, a zwycięskiego gola zdobył "Bulle" Roth w 109 minucie.

1977-1990
1977 był rokiem przemian, zarazem rokiem bez tytułów. Beckenbauer, a rok później Mueller wyjechali do USA kontynuować grę w tamtejszej lidze. W 1979 Uli Hoeness został menedżerem zespołu w wieku zaledwie 27 lat. Nowym trenerem został Pal Cernai, a prezydentem Willi O. Hoffman. Nastąpił lepszy okres w dziejach klubu. W 1980 Breitner i młody Rummenigge poprowadzili Bawarczyków do pierwszego od 6 lat mistrzostwa. W 1981 Bayern ponownie wygrał ligę i doszedł do finału Pucharu Mistrzów, gdzie jednak lepsza okazała się Aston Villa, wygrywając 1:0. W tym samym roku Niemcy przegrali finał Mistrzostw Świata z Włochami 1:3. Bramkę dla Niemców zdobył Breitner i jest on jedynym piłkarzem niemieckim, który celnie strzelił do siatki w dwóch finałach Mistrzostw Świata. W 1983 r. powrócił Udo Lattek; rok później Bayern zdobył Puchar Niemiec, pokonując po rzutach karnych Borussię Mönchengladbach. Lothar Matthäus strzelił w tym finale swojego ostatniego gola dla Borussii przed transferem do Monachium. Niedługo potem Rummenigge przeszedł do Interu Mediolan za rekordową wówczas sumę 11 milionów marek. W następnym roku Bayern ponownie zwyciężył w lidze. W 1987 doszedł do finału Pucharu Mistrzów, ale tak jak przed pięcioma laty przegrał, tym razem z FC Porto 1:2. W 1988 drużynę przejął Jupp Heynckes. Zbudował nowy zespół w oparciu o takich graczy, jak Matthäus, Bremhe, Eder, Hughes, Pfaff. W 1989 i 1990 zdobył mistrzostwo Niemiec, ale pozostawał nadal bez sukcesu w najważniejszym z europejskich pucharów; w tym samym czasie Niemcy zdobyli Mistrzostwo Świata z aż sześcioma graczami Bayernu w składzie.

Stadion Allianz Arena
1991-1999
Heynckes opuścił zespół w sezonie 91/92, a zastąpił go Søren Lerby. Ten jednak, nie odnosząc sukcesów, został wkrótce zastąpiony przez Ericha Ribbecka; Karl-Heinz Rummenigge i Franz Beckenbauer zostali wiceprezydentami klubu. W sezonie 93/94 Beckenbauer zastąpił pechowego Ribbecka i zdobył mistrzostwo kraju. Następnie zespół przejął Giovanni Trapattoni; Włoch, niezwykle popularny wśród graczy i w mediach, nie przyniósł oczekiwanych sukcesów. Doprowadził drużynę do półfinału Ligi Mistrzów (porażka z Ajaksem Amsterdam), ale w lidze zajął zaledwie 6. miejsce. Trapattoniego zastąpił Otto Rehhagel, który przyprowadził do zespołu kilku graczy, takich jak Klinsmann czy Sforza. On jednak też nie osiągnął zadowalających wyników i tymczasowo zastąpił go Beckenbauer. Po dramatycznym półfinale (2:2 w Monachium i 2:1 na Camp Nou) z Barceloną Bayern pod wodzą Cesarza sięgnął po Puchar UEFA, pokonując w finałowym dwumeczu Girondins Bordeaux (2:1 i 3:1). Po krótkim epizodzie trenerskim Beckenbauera do klubu powrócił Trapattoni. Dwa lata i dwa tytuły: mistrzostwo 1997 i Puchar Niemiec 1998. W 1999 roku Trapattoniego zastąpił utytułowany Ottmar Hitzfeld. Zdobył kolejne mistrzostwo Niemiec, a Puchar Mistrzów był niezwykle blisko. Po dramatycznej końcówce finału wygrał Manchester United F.C. 2:1 (2 gole Anglików po 90 minucie - Sheringham i Solskjaer), w tym samym roku Puchar Niemiec też był blisko, jednak dopiero po rzutach karnych wygrał Werder Brema.

2000-2003
W 2000 r. Bayern sięgnął po mistrzostwo kraju i zdobył również Puchar Niemiec. Rok później monachijski klub zajmuje 3. miejsce w lidze, za Leverkusen i Borussią Dortmund. W 2001 r. Bawarczycy pokonali w finałowym meczu LM Valencię w rzutach karnych i tym samym osiągnęli to czego nie udało im się 2 lata wcześniej W 2003 r. Bayern zdobył mistrzostwo Niemiec po raz 18. oraz Puchar Niemiec po raz 10.; królem strzelców ligi, na pożegnanie z klubem, został Brazylijczyk Giovanne Elber (21 bramek, wspólnie z Christensenem z VfL Bochum).

Sukcesy
Mistrzostwo Niemiec (20) - 1932, 1969, 1972, 1973, 1974, 1980, 1981, 1985, 1986, 1987, 1989, 1990, 1994, 1997, 1999, 2000, 2001, 2003, 2005, 2006
Puchar Niemiec (13) - 1957, 1966, 1967, 1969, 1971, 1982, 1984, 1986, 1998, 2000, 2003, 2005, 2006
Puchar Ligi Niemieckiej (5) - 1997, 1998, 1999, 2000, 2004, 2007
Superpuchar Niemiec (3) - 1987, 1990
Puchar i Liga Mistrzów (4) - 1974, 1975, 1976, 2001
Puchar UEFA (1) - 1996
Puchar Zdobywców Pucharów (1) - 1967
Puchar Interkontynentalny (2) - 1976, 2001

Kadra 2007/2008
Nr. Gracz Rok przyjścia Poprzedni klub
Bramkarze
1 Oliver Kahn 1994 Karlsruher SC
22 Michael Rensing 2000 TuS Lingen
29 Bernd Dreher 1996 KFC Uerdingen
Obrońcy
2 Willy Sagnol 2000 AS Monaco
3 Lúcio 2004 Bayer 04 Leverkusen
5 Daniel Van Buyten 2006 Hamburger SV
21 Philipp Lahm 2005 VfB Stuttgart
23 Marcell Jansen 2007 Borussia Mönchengladbach
25 Valérien Ismaël 2005 Werder Brema
28 Stefano Celozzi 2007 wychowanek
30 Christian Lell 2006 1. FC Köln
32 Mats Hummels 2006 wychowanek
Pomocnicy
6 Martin Demichelis 2003 Club Atlético River Plate
7 Franck Ribéry 2007 Olympique Marsylia
8 Hamit Altintop 2007 Schalke 04 Gelsenkirchen

15 Zé Roberto 2007 Santos FC
16 Andreas Ottl 1996 SV München-Lerchenau
17 Mark van Bommel 2006 FC Barcelona
20 José Ernesto Sosa 2007 Estudiantes La Plata
31 Bastian Schweinsteiger 1998 TSV 1860 Rosenheim
36 Stephan Fürstner 1998 MTV Diessen
39 Toni Kroos 2007 Hansa Rostock
Napastnicy
9 Luca Toni 2007 AC Fiorentina
11

Lukas Podolski 2006 1. FC Köln
18

Miroslav Klose 2007 Werder Brema
19 Jan Schlaudraff 2007 Alemannia Aachen
34 Sandro Wagner 2007 wychowanek